چرا فیلم ناپلئون ریدلی اسکات به کمدی تبدیل شد

    •••••  جمعه ۱۷ آذر ۱۴۰۲ — ۱۱:۲۳ کد مطلب : 153324/a   

فیلم پنج ساعت و نیمه گانس قهرمان داستانش را از سال‌های کودکی‌اش تا تحولات اولیه جنگ‌های انقلاب و پایان یافتن در ایتالیا، با چشم‌اندازی از شکوه میدان نبرد دنبال می‌کند. این کارگردان فرانسوی در فیلم حماسی خود در سال ۱۹۲۷، مرزهای تکنیک در سینما را جابجا کرد و چند دهه بعد توسط فیلمسازان موج نو فرانسه به عنوان نوآورترین فیلمساز این کشور شناخته شد.

روایت تازه اسکات داستان اوج گیری ژنرالی را در طول انقلاب فرانسه، تبدیل شدنش به یکی از مهم‌ترین رهبران نظامی تاریخ و همچنین رابطه عاشقانه او با همسر سابقش، ژوزفین را روایت می کند.

علاقه اسکات به دوره بناپارتی

اولین فیلم اسکات، «دوئل‌بازها»، محصول سال ۱۹۷۷ در فضایی "بناپارتی" ساخته شد. این فیلم داستان دو سربازی است که در ارتش فرانسه خدمت می کنند، گابریل (هاروی کایتل) یک بناپارتیست و دیگری آرماند (کیت کارادین) یک اشراف زاده با تمایل به سلطنت طلبان است که در چرخه‌ای بی پایان از برخوردها و چالش‌ها، کارشان به دوئل می‌کشد. در آن فیلم خبری از ناپلئون نیست، اما تأثیر او در اغلب لحظات فیلم موج می‌زند.

اسکات در آن فیلم تلاش زیادی کرد تا مطمئن شود که دوئل‌های مستمر و طولانی، واقع بینانه به نظر برسند، همانطور که داستان در طول سال‌ها پیش می رود، حس اینکه بخشی از آن ارتش بناپارتی، در آن دوره سیاسی چیست، واضح و جذاب است.

از بسیاری جهات، «دوئل‌بازها»، تصویری قوی‌تر و قانع‌کننده‌تر از دوران ناپلئون و تأثیر او بر جهان اطرافش را بازتاب می‌دهد و این تصویر باورپذیرتر از فیلمی است که اسکات با محوریت شخصیت تاریخی بناپارت ساخته است.

«ناپلئون» اثری بیوگرافی درباره امپراتور فرانسه است که از سال ۱۷۸۹ تا ۱۸۱۵ در کشورهای مختلف اتفاق می‌افتد. او از سال ۱۸۰۴ تا ۱۸۱۴ امپراتور فرانسه بود و و در سال ۱۸۲۱ در سن ۵۱ سالگی درگذشت.