به گزارش تحلیل ایران اولین قرارداد مهم استعماری بر نفت ایران، امتیازنامه دارسی است. ویلیام ناکس دارسی انگلیسی در قبال پرداخت 20 هزار پوند به مظفرالدین شاه برای سفر به اروپا و اعطای 16 درصد از سود سالانه، انحصار کشف، استخراج و
بهرهبرداری از نفت ایران را به مدت 60 سال تصاحب کرد.
بعد از کشف و استخراج نفت در ایران، دولت بریتانیا سوخت ناوگان دریایی خود را از زغالسنگ به نفت تغییر داد و از نفت ایران برای نیروی دریایی خود در جنگ جهانی اول استفاده کرد. استعمار انگلیس بر نفت ایران بهقدری گسترده و آشکار بود که اکثر سهام شرکت استخراجکننده
نفت، به دولت انگلستان تعلق داشت و سهمی که این شرکت به ایران پرداخت میکرد، کمتر از مالیاتی بود که به دولت انگلستان میداد. در آن زمان کارگران ایرانی تماما زیردست انگلیسیها بودند و حق نداشتند سرکارگر شوند.
دارسی همچنین از پرداخت کلیه عوارضها، گمرکات و مالیات به ایران، معاف بود. «پرونال لندن» مورخ معروف انگلیسی دربار نفت ایران نوشته است: «مایع سیاهی که راه خود را در فاصله 145 مایلی جزیره آبادان در ظلمت معادن پیدا میکند، یک روز ثابت خواهد کرد که خون لازم برای
وجود ما [بریتانیا] خواهد بود.
وینستون چرچیل، نخستوزیر انگلیس گفته بود: «ما باید مالکیت نفت یا حداقل کنترل مواد نفتی را که برای حیات انگلستان لازم است، به هر قیمتی که شده به دست آوریم.»
در کتاب «نفت ایران» آمده است: «شرکت نفت انگلیس و ایران، یکی از بزرگترین منابع ثروت ایران را در اختیار داشت و از آن بهرهبرداری میکرد و در ازای میلیونها پوند که از کشور میبرد مبلغ ناچیزی به دولت میداد، با چنان استقلالی رفتار میکرد که دولت ایران مشابه
این رفتار را از هیچ رئیس ایل و قبیلهای، هرقدر هم مقتدر بود تحمل نمینمود.»