به گزارش تحلیل ایران ، کریستینا زاوالتا مانند بسیاری از مردم از آشپزی لذت می‌برد. او نمی‌توانست تصور کند که جوجه‌گردان ممکن است الهام‌بخش ابزاری شود که به پزشکان در اتاق عمل کمک کند. اما یک روز در حین پخت غذا، او به این ایده
فکر کرد که ابزاری شبیه به جوجه‌گردان روشی عالی برای اسکن تومور است. با توسعه چنین ابزاری، در واقع پس از جراحی، با کمک نانوذرات منحصربه‌فرد بافت سرطانی که از بدن جدا نشده را می‌توان با خوبی تشخیص داد تا پزشک با راهنمایی این ابزار باقی‌مانده سلول‌های سرطانی
را از بدن جدا نماید. نتیجه استفاده از این ابزار کاهش احتمال عود مجدد تومور و متاستاز در بیماران بعد از جراحی است.
زاوالتا و تیمش دستگاهی ساختند که آن را رامان روتیسری (Raman Rotisserie) نامیدند. این دستگاه به طور فیزیکی یک نمونه تومور را می‌چرخاند و با طیف‌سنجی رامان سطح تومور برداشته شده را اسکن می‌کند. نتایج تحقیقات آن‌ها به بهبود میزان موفقیت لامپکتومی سرطان سینه
کمک می‌کند. کار آن‌ها در قالب مقاله‌ای در نشریه NPJ Imaging منتشر شده است.
زاوالتا می‌گوید: مشکل جراحی‌های سرطان این است که جراحان به کمک بیشتری نیاز دارند تا مطمئن شوند که کل تومور را خارج کرده‌اند. بنابراین، از این نظر، داشتن چیزی که بتواند سطح نمونه برداشته شده را بررسی کند، مفید خواهد بود. اگر برداشت تومور ناقص انجام شود، بخشی
از آن در بدن بیمار باقی می‌ماند و احتمال عود مجدد وجود دارد.
فرآیند تصویربرداری با نانوذرات در این پروژه ۲۶ نشانگر زیستی را هدف قرار می‌دهد. سطح بافت تومور برداشته شده از قبل با نانوذرات پوشیده می‌شود و با استفاده از طیف‌سنجی رامان تصویربرداری می‌شود تا نقشه‌ی سه‌بعدی از سطح تومور ایجاد شود. هر گونه شکستگی در مرز
بافت سالم و بافت سرطانی توسط نانوذرات مشخص می‌شود. با این کار اگر بخشی از تومور در بدن بیمار باقی مانده باشد، جراح از روی تصاویر متوجه آن می‌شود.
زاوالتا گفت: آنچه در اختیار داریم این است که می‌توانیم همزمان چندین نشانگر زیستی سرطان را با استفاده از نانوذرات تشخیص دهیم.
این تیم تحقیقاتی در حال کار بر روی بهبود سرعت چرخش این دستگاه برای نمونه‌برداری از سطح تومور با کارایی بیشتر است. آن‌ها همچنین به دنبال همکاری برای شروع آزمایش اثربخشی نمونه اولیه با استفاده از نمونه‌های بافت انسانی هستند.