به گزارش تحلیل ایران به نقل از دانشگاه صنعتی امیرکبیر علیرضا علی‌اکبری دانش آموخته دکترای دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست دانشگاه گفت: سالانه حدود ۲۰ هزار تن ماده پسماند از تصفیه روغن موتور تولید می‌شود که این پسماند به نام
"لجن اسیدی" شناخته می‌شود و متشکل از اسید سولفوریک، تراشه‌های موتور وسایل نقلیه، پلیمرهای سوخته شده و مقداری روغن موتور مستعمل است.
وی با تاکید بر اینکه به دلیل غلظت بیش از حد مجاز فلزات سنگین و اسیدی بودن، لجن اسیدی در دسته پسماندهای خطرناک طبقه‌بندی می‌شود، اظهار کرد: بر اساس مطالعات انجام شده، در صورت دفع غیر اصولی این پسماند می‌تواند آب‌های سطحی و زیرزمینی را تا بیش از یک میلیون
برابر حجم خود آلوده کند که با توجه به حجم تولید این پسماند، یک تهدید برای محیط زیست محسوب می‌شود.
علی اکبری دفع اصولی و بهداشتی این پسماند را همراه با هزینه‌های گزاف دانست و یادآور شد: ارائه راهکاری مناسب که علاوه بر دفع بهداشتی این پسماند بتواند هزینه‌های مربوطه را به حداقل برساند می‌تواند پاسخی مناسب به چالش موجود در صنعت تصفیه روغن موتور باشد و استفاده
از این پسماند در تولید مخلوط آسفالتی یکی از راهکارهای مناسب برای دفع بهداشتی پسماند تصفیه روغن موتور به شمار می‌رود.
این محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر تاکید کرد: از آنجا که دفع بهداشتی پسماند حاصل از تصفیه روغن موتور همراه با هزینه‌های گزاف است و این دفع بهداشتی از منظر زیست محیطی نیز بسیار حائز اهمیت است، اقتصادی کردن تولید روغن موتور تصفیه شده همراه با برآورده کردن استانداردهای
زیست محیطی اهمیت بالایی دارد. این تحقیق با اقتصادی کردن فرآیند دفع پسماندهای ناشی از تصفیه روغن موتور با ارائه یک روش ساده و کارآمد علاوه بر اینکه معضل صنایع تصفیه روغن موتور را حل کرده، با جایگزین کردن محصول به دست آمده به عنوان بخشی از مصالح تولید مخلوط
آسفالتی کمک شایانی به بهبود خواص مخلوط آسفالتی در برابر خرابی‌های شیارشدگی، حساسیت رطوبتی و ترک‌خوردگی دمای پایین خواهد کرد.
این دانش آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر خاطر نشان کرد: با توجه به ساختار و عملکرد پیچیده و غیرمعلوم پسماند تصفیه روغن موتور، در این مطالعه به صورت گام به گام عمل شد و یافته‌های گام پیشین در راستای تعیین مسیر و رویکرد گام آتی مورد استفاده قرار گرفته است.
در اولین گام مراکز اصلی تصفیه روغن موتور، میزان تولید سالانه پسماند، تنوع موجود در پسماندها و مولفه‌های شناسایی و تفکیک این پسماند شناسایی و تعیین شد و با برنامه‌ریزی مناسب و با بهره‌گیری از آزمایش‌های شیمیایی و عملکردی رفتار نمونه‌ها شناسایی و تعیین شد.
علی اکبری تاکید کرد: با توجه به عدم امکان استفاده از این پسماند به صورت مستقیم در مخلوط آسفالتی، روش‌هایی با قابلیت اجرا در صنعت برای اصلاح پسماند مورد استفاده قرار گرفت و با اضافه کردن محصول به دست آمده از این روش‌ها به قیر و مخلوط آسفالتی، تاثیر آن بر
اساس معیارهای مهندسی سنجیده شد. با توجه به این نتایج، بهترین روش برای این منظور شناسایی و محصول آن که پسماند اصلاح شده است با استفاده از آزمایش‌های پیشرفته‌تر و تکمیلی مورد ارزیابی قرار گرفت.