به گزارش تحلیل ایران ، اگرچه درمان پزشکی در اکثر موارد در بیماران مبتلا به بیماری های التهابی روده (IBD) موفقیت آمیز است، اما عده ای از بیماران حداقل یک بار در طول زندگی خود مجبور می شوند قسمت هایی از روده شان را با جراحی حذف
کنند.
موفقیت بهبود آناستوموز روده به خصوص با وجود التهاب حاد ریسک بالایی دارد. عدم بهبود آناستاموز یک اختلال مرگبار است و هزینه های اجتماعی و اقتصادی بالایی را همراه دارد. آناستوموز ایلئوکولیک در واقع به اتصال ایلئوم یا انتهای روده کوچک به ابتدای روده بزرگ یا
کلون اطلاق می شود.
در این میان داروهای ضد التهابی رایج ممکن است اثرات مخربی بر بهبود زخم داشته باشند. بنابراین درمان‌های هدفمند بعد از عمل که از بهبود آناستوموز در طول کولیت پشتیبانی می‌کنند، ضروری است.
در همین راستا گروهی از محققان با همکاری «نازیلا کمالی»، پژوهشگر امپریال کالج لندن نانو ذراتی با پوشش «پکتین» و قابلیت رهاسازی کنترل شده ابداع کردند که یک واسط از بین برنده التهاب بسیار قوی را نیز در خود دارد.
این نانوذرات می‌توانند از معده عبور کرده و آزادسازی موضعی پپتید درمانی را در روده بزرگ تسهیل کنند. محققان این پژوهش این نانوذرات را روی یک مدل جراحی موش آزمایش کردند.
در این مدل، تجویز نانوذرات مذکور پس از عمل منجر به کاهش فعالیت کولیت در مرحله بعد از عمل شد. محققان با این پژوهش نشان دادند نانو ذرات مذکور می‌تواند یک استراتژی درمانی امیدوارکننده و از نظر بالینی عملی بعد از عمل برای بیماران IBD باشد.