به گزارش تحلیل ایران، در سال‌های اخیر که فضای مجازی رشد چشمگیری در میان جامعه ورزش کشور داشته، عکاسی کنار هواداران جانباز، توان‌یاب، نابینا و سندروم داون حسابی مورد توجه است. هواداران هم این رویکرد را مورد توجه و تمجید قرار می‌دهند،
اما عشق و احترام به این قشر که تنها به حرف نیست و باید در عمل هم دیده شود. قطعاً سهم آنها در دسترسی به ورزشگاه و سکوها، نباید مورد غفلت و فراموشی قرار بگیرد.
بعد از پایان فصل بیست‌وسوم لیگ برتر، فدراسیون فوتبال مطابق با الزامات کنفدراسیون فوتبال آسیا، به باشگاه‌ها تأکید کرد که بهینه‌سازی و بازسازی ورزشگاه‌های لیگ برتر فوتبال کشور را در دستور کار قرار بدهند. پیش از این نیز در اغلب ورزشگاه‌های کشور بهینه‌سازی سایر
بخش‌های زیرساخت‌های ورزشگاه، در کنار سکوهای تماشاگران آقا و خانم مورد توجه قرار گرفته بود.
اما در میان امر بازسازی به نظر می‌رسد حالا که فرصت، زمان و بودجه وجود دارد، باید به تسهیل دسترسی جانبازان و توان‌یابان در ورزشگاه هم توجه کرد تا در صورتی که آنها قصد ورود به ورزشگاه را داشته باشند، به راحتی بتوانند وارد استادیوم شوند. طبق آمار 10 درصد جامعه
دارای معلولیت از انواع مختلف هستند. شاید بخشی از آنها بنا به دلایل مختلف امکان یا علاقه‌ای برای تماشای تیم‌های موردنظرشان نداشته باشند، اما بخش اعظم‌شان همانند دیگر بخش‌های جامعه علاقه‌مند هستند برای تماشای بازی تیم‌های محبوب‌شان در ورزشگاه حاضر شوند. برای
نمونه ورزشگاه آزادی به‌عنوان یکی از بهترین ورزشگاه‌های فوتبال کشور فاقد امکانات لازم و دسترسی آسان برای هواداران جانباز یا معلول است و معمولاً هوادارانی از این دست در پیست دوومیدانی کنار زمین حاضر می‌شوند.
این در حالی است که طبق مواد دوم و هشتم لایحه حمایت از معلولان که در سال 1396 شمسی تأیید و یک سال بعد ابلاغ شد، صراحتاً به حقوق توان‌یابان و جانبازان پرداخته است. با گذشت شش سال از تأیید این قانون توسط شورای نگهبان و ابلاغ آن از سوی دولت هنوز اتفاق قابل لمسی
در این مورد نیفتاده است. نباید فراموش کرد که وقتی لایحه‌ای به تصویب و ابلاغ می‌رسد، منابع مالی آن نیز توسط مسئولان امر پیش‌بینی می‌شود.
در ماده دو عنوان شده است کلیه وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها، مؤسسات و شرکت‌های دولتی و نهادهای عمومی و انقلابی موظف هستند در طراحی، تولید و احداث ساختمان‌ها و اماکن عمومی و معابر و وسایل خدماتی به نحوی عمل نمایند که امکان دسترسی، مناسب‌سازی محیطی و بهره‌مندی
از آنها برای افراد دارای معلولیت همچون سایر افراد فراهم شود.
علاوه بر دسترسی آسان، قانون استفاده از بسیاری از مراکز را برای این اقشار رایگان اعلام کرد. طبق ماده هشتم لایحه حمایت از حقوق معلولان که در سال 1396 شمسی تأیید و یک سال بعد ابلاغ شده، «استفاده افراد دارای معلولیت از مراکز، تأسیسات و خدمات ورزشی
دستگاه‌های دولتی و شهرداری‌ها و دهیاری‌های کشور، رایگان است».
در این باره یکی از افراد معلول که علاقه‌مند به تماشای فوتبال است، به تسنیم می‌گوید: «اگر قصد تماشای بازی را داشته باشیم باید نزدیک به پنج یا شش ساعت زمان صرف کنیم. در مدتی که در ورزشگاه هستیم اگر خواهان استفاده از سرویس بهداشتی باشیم واقعاً با معضل روبه‌رو
می‌شویم. حالا که بحث بازسازی و بهینه‌سازی ورزشگاه در دست اقدام است، باید از این فرصت استفاده کرده و تمامی امکانات را مطابق قانون برای اقشار توان‌یاب و جانباز هم در نظر بگیریم. حتی افراد نابینا می‌توانند با استفاده از گزارش رادیویی در محیط ورزشگاه از جو هواداری
و حاضر در ورزشگاه لذت ببرند. این موضوع در حفظ مشارکت اجتماعی و روحیه آنها بسیار بااهمیت است».
از آنجایی که بیشتر باشگاه‌های کشور فاقد ورزشگاه اختصاصی هستند، به صورت اجاره از اماکن ورزشی دولتی استفاده می‌کنند. بنابراین شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی کشور که زیر نظر وزارت ورزش کار می‌کند باید به تکلیف قانونی لایحه حمایت از معلولان مصوب سال 1396 و
ابلاغی سال 1397 عمل کند.
در چنین شرایطی فوتبال و شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی (بخوانید وزارت ورزش) می‌توانند سهم خود را به‌عنوان پیشتاز در دستگاه‌های اجرایی در اجرای سهم جانبازان و توان‌یابان ایفا کنند و این تکلیف قانونی جامه عمل بپوشد.