به گزارش تحلیل ایران، یکی از تهدیدهای سلامتی برای بیمارانی که ایمپلنت های مبتنی برتیتانیوم دارند، عفونت مرتبط با دستگاه ارتوپدی (ODRI) است. چالش این فرایند مربوط به توسعه سطوح آنتی باکتریالی است که عمده خواص مکانیکی ایمپلنت های تیتانیومی
را دارند و از سوی دیگر ویژگی های مشابه بافت استخوان را از خود نشان می دهند.
درهمین راستا گروهی از محققان با همکاری سینا نجاتی و ستوده صداقت پژوهشگران ایرانی دانشگاه پردو آمریکا روشی ۲ مرحله ای ارائه کرده اند که شامل پوشش نانوذرات نقره (AgNP) و ایجاد آلیاژ سطحی به کمک لیزر روی ایمپلنت هایی از جنس تیتانیوم آلومینا وانادیوم (TiAl۶V۴)
معمول است.
این فرآیند بدون به خطر انداختن خصوصیات مکانیکی عمده آلیاژ تیتانیوم، خواص ضد باکتریایی ایجاد می کند. بهینه سازی سیستماتیک توان پرتو لیزر نیز به ایجاد یک سطح بهبود یافته با آلیاژ یکنواخت TiAg منجر می شود.
این سطح دارای نانوساختارهای گل کلم مانند با اندازه بین ۵ تا ۱۰ نانومتر است که به طور یکنواخت دوره‌های خط فضایی ۲۵ میکرومتر را پوشش می‌دهد.
سطح بهینه سازی شده با لیزر فوق در مقابل باکتری های استافیلوکوک اورئوس و ای کولای، ویژگی آب دوستی طولانی مدت ۴۰ روزه و تاثیر ضد باکتریایی ۱۲ روزه از خود نشان داد.
علاوه بر آن میزان کانی سازی استخوان نیز هنگام استفاده از این ایمپلنت در مقایسه با یک نوع دیگر ۲ برابر افزایش یافت.