به گزارش تحلیل ایران ،خلیج فارس از دیرباز جایگاهی راهبردی و بی‌بدیل در معادلات انرژی و امنیت جهانی داشته است. بنابر گفته وی، بیش از نیمی از ذخایر نفت جهان و حجم عظیمی از ذخایر گاز طبیعی در این منطقه و در کشور‌های حاشیه خلیج فارس قرار دارد؛ کشور‌هایی همچون
ایران، عربستان سعودی، عراق، امارات، کویت و قطر که از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان نفت و گاز جهان هستند. وی افزود: تنگه هرمز نیز که دروازه ورود و خروج خلیج فارس محسوب می‌شود، یکی از مهم‌ترین آبراه‌های استراتژیک در جهان به شمار می‌رود. روزانه بیش از ۲۱ میلیون بشکه
نفت از این تنگه عبور می‌کند که معادل بیش از ۲۰ درصد از نفت مورد نیاز جهان است.
* نگاه ویژه آمریکا به خلیج فارس با حضور نظامی و ایجاد پایگاهکارشناس مسائل غرب آسیا در پاسخ به سئوالی مبنی بر اینکه آیا این موقعیت باعث افزایش توجه قدرت‌های بزرگ به این منطقه شده است، تاکید کرد: این منطقه همواره در معرض طمع قدرت‌های استعماری و بازیگران بین‌المللی
بوده است. آمریکایی‌ها با استقرار پایگاه‌های نظامی متعدد در منطقه از جمله ناوگان پنجم در بحرین، پایگاه هوایی العُدید در قطر و همچنین حضور در عربستان، کویت و عراق، نشان داده‌اند که نگاه ویژه‌ای به خلیج فارس دارند.وی ادامه داد: هدف اصلی آن‌ها اعمال هژمونی بر
این پهنه آبی است؛ چراکه کنترل بر تنگه هرمز به‌معنای مدیریت بخش بزرگی از انرژی مورد نیاز چین، هند و اروپا خواهد بود.
* خلیج فارس نه‌تنها یک آبراه استراتژیک بلکه بخشی از هویت ایران استزارعان با اشاره به اینکه خلیج فارس صحنه‌ای از مناقشات ارضی، مرزی و سیاسی بین کشور‌های منطقه بوده است، خاطرنشان کرد: از جمله ادعای امارات درباره جزایر ایرانی تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی، تنش‌های
سیاسی میان قطر و عربستان یا میان ایران و عربستان و همچنین رویداد‌هایی مانند اشغال کویت توسط رژیم بعث عراق، همه بر پیچیدگی‌های این منطقه افزوده‌اند. وی افزود: آمریکا نیز دو جنگ بزرگ را در این منطقه آغاز کرده: یکی عملیات «طوفان صحرا» در سال ۱۹۹۱ و دیگری اشغال
عراق در سال ۲۰۰۳.کارشناس غرب آسیا، جایگاه خلیج فارس را نه‌تنها یک آبراه استراتژیک بلکه بخشی از هویت ملی و تمدنی ایران دانست و تاکید کرد: حدود ۱۲۰ هزار کیلومتر مربع از خلیج فارس، منطقه انحصاری اقتصادی ایران محسوب می‌شود. وی ادامه داد: ایران همچنین طولانی‌ترین
خط ساحلی را در میان کشور‌های حاشیه خلیج فارس دارد و بیش از ۹۰ درصد صادرات نفت ایران از طریق خلیج فارس انجام می‌شود. بنادری چون بندرعباس و جزایری که در دهانه تنگه هرمز قرار دارند، به ایران مزیت استراتژیک و حق حاکمیت بر این تنگه حیاتی را اعطا می‌کنند.
* چرا ترامپ به دنبال تغییر نام خلیج فارس استزارعان در پاسخ به سوالی درباره انجام برخی تلاش‌ها برای تغییر نام خلیج فارس اظهار کرد: در سال‌های اخیر، به ویژه در دوره ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ، شاهد تلاش‌هایی برای تغییر نام تاریخی خلیج فارس بوده‌ایم. ترامپ در
سال ۲۰۲۰ در یک توییت از نامی جعلی برای این پهنه آبی استفاده کرد و اخیراً نیز گزارش‌هایی مبنی بر تکرار چنین تلاش‌هایی منتشر شده است. وی ادامه داد: این اقدامات را می‌توان در چند محور تحلیل کرد؛ نخست، به عنوان بخشی از سیاست فشار حداکثری علیه ایران برای تحقیر
و تضعیف هویت ملی ما. دوم، ترامپ به دنبال جلب حمایت متحدان منطقه‌ای خود همچون عربستان و امارات است که سال‌ها است به دنبال تغییر نام خلیج فارس هستند. بنابر گفته کارشناس غرب آسیا، این تغییر، می‌تواند در قالب یک امتیاز نمادین به آن‌ها داده شود تا زمینه‌ساز قرارداد‌های
کلان تسلیحاتی و اقتصادی یا حتی روند عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی باشد.
* اسناد معتبر بین‌المللی و تاریخی گواه نام خلیج فارسزارعان در پایان خاطرنشان کرد: خلیج فارس، تنها یک نام نیست؛ یک هویت عمیق تاریخی و فرهنگی برای ملت ایران است. نام این پهنه آبی از هزاران سال پیش «خلیج فارس» بوده و همچنان خواهد ماند. اسناد معتبر بین‌المللی
و تاریخی نیز بر این واقعیت مهر تأیید زده‌اند. وی افزود: تلاش برای تغییر نام آن، بیش از آن‌که جنبه ژئوپلیتیکی داشته باشد، اقدامی نمادین و هویتی علیه ایران محسوب می‌شود. دولت‌ها می‌آیند و می‌روند، اما ایران پایدار خواهد ماند و "خلیج فارس" نیز تا ابد، با همین
نام باقی خواهد ماند.