روستاها از اولین تمدن‌های بشریت به شمار می‌روند و نقش حیاتی در شکل‌گیری جوامع انسانی داشته‌اند. واژه‌ی روستا، معرب واژه‌ی رستاق از کلمات اصیل ایرانی است و به شکل «روستاک» در زبان پارسی میانه و «رُزداق» در زبان اوستایی آمده است. واژه‌ی
دِه نیز در پارسی میانه به‌شکل «ده»، در پارسی باستان به معنی سرزمین، و در اوستا به‌شکل «دخیو» آمده‌است.
یکی از مهم‌ترین ویژگی‌ها و برتری‌های زندگی روستایی نسبت به زندگی شهری، آرامشی است که تنها در روستاها می‌توان به آن دست یافت. این آرامش ناشی از محیط طبیعی، فضای باز، و ارتباط نزدیک‌تر با طبیعت است که تأثیرات مثبتی بر سلامت جسمی و روانی افراد دارد.