به گزارش تحلیل ایران ؛ اسم اینجا تالاب بود و الان از یک دریا آب فقط یک تابلوی شنا ممنوع مانده و تا چشم کار می‌کند، «بیابان است و بیابان است و بیابان». این جمله ثابت یارمحمد دریابان است که فرزندانش می‌گویند، روزی 100 بار بلکه
1000 بار تکرار می‌کند.
سخنگوی صنعت آب عیسی بزرگ‌زاده به وابستگی آب شرب مردم شمال سیستان و بلوچستان به حقابه هیرمند اشاره کرده و می‌گوید که با تکمیل یک سلسله پروژه سنگین، آب شرب مردم از حقابه هیرمند مجزا شد.
پس از تکمیل سلسله پروژه آب سیستان، سفیر ایران در افغانستان از دریافت 300 میلیون متر مکعب حقابه طی دو ماه اخیر خبر داد.
دولت سابق افغانستان، پیشتر پرداخت از وابستگی آب شرب مردم ایران به حقابه هیرمند استفاده کرده و در مقابل پرداخت حقابه نفت تقاضا کرده بود.
5 شهر در منطقه سیستان و زاهدان در کنار 950 روستا از مناطقی بودند که آب شرب خود را از حقابه هیرمند تامین می‌کردند اما اکنون از منابع مطمئن داخلی تامین آب می‌شوند. برای این طرح 4 هزار میلیارد تومان اعتبار هزینه شده است.
وابستگی شهرهای بزرگ به یک منبع آب و عدم تنوع منابع یکی از مهمترین ضعف در زیرساخت شهری ایران است.
کارشناس شهرسازی فریبا نوابی آب را رکن محدودیت توسعه شهری دانسته و می‌گوید که به جای اینکه شهرها را در بیابان بنا کنیم، باید آن‌ها را به مناطق پر آب برده و جمعیت شهرهای کم آب را به تدریج کم کنیم، به غیر از این راهکار، هر کار دیگر صرفا صرف هزینه است.
در مقابل، کارشناس منابع آب علی جابری می‌گوید، اگر بخواهیم فقط در مناطق پرآب جمعیت ساکن کنیم، بخش بزرگی از پهنه سرزمینی ایران خالی از جمعیت می‌شود و این یک تهدید امنیتی است، راهکار صحیح تنوع‌دادن به منابع آب و مدیریت مصرف با اتکا به فرهنگ‌سازی است.
وزارت نیرو در گزارشی تنوع دادن به منابع آبی و تامین آب شرب از چند منبع را عامل ایجاد آب شرب پایدار عنوان کرده است. در این راستا، تجربه شهرکرد، همدان و یزد در تنوع‌سازی منابع آب نشان داد که این اقدام پایداری آب شرب را تا حد قابل توجهی بالا می‌برد.