به گزارش تحلیل ایران : «جوونا خیلی راحت طلب شدن، هرچقد هم حقوق بدی بازم کار کن نیستن. الان ۶ ماهه دنبال کارگر هستم ولی نیست»، «شرکت‌ها برده میخوان که مفت براشون کار کنند. مردم هم حاضر به بیگاری نیستند دیگه.» این نظر یک کارآفرین
و یک جوان در جست‌وجوی کار در فضای مجازی است.
وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی سید صولت مرتضوی ۲۷ تیر ماه گفت که طبق اعلام مرکز آمار ایران، «رکورد نرخ بیکاری در فصل بهار شکسته شد و به ۷/۷ رسید.» نرخ بیکاری فارغ‌التحصیلان ۵ درصد کاهش و جمعیت بیکاران هم کاهش داشته است.
در فاصله سال‌های ۱۳۸۴ تا ۱۴۰۲، نرخ بیکاری نوسانات بسیاری را تجربه کرده است. در زمستان سال ۸۹ نرخ بیکاری به ۱۴.۶ درصد رسید. این عدد بیشترین نرخ بیکاری ثبت شده در ۱۹ سال مورد بررسی است.
طبق اعلام مرکز آمار، برای تهیه گزارش فصلی بیکاری، به طور متوسط در هر فصل به ۲۵ صدم درصد خانوارها مراجعه می‌شود. اگر ۲۶ میلیون خانوار داشته باشیم، در یک فصل به ۲۶۰ هزار خانوار مراجعه می‌شود.
طبق آمار، حدود ۶۴ میلیون نفر از جمعیت کشور در سن ۱۵ سال به بالا هستند. در بهار امسال، جمعیت شاغلین ۱۵ ساله و بیشتر، ۲۴ میلیون و ۷۴۶ هزار نفر بوده که نسبت به فصل مشابه سال قبل ۴۴۰ هزار نفر افزایش داشته است.
به نظر می‌رسد که ورود زنان به بازار کار و گسترش اشتغال خانگی تاثیر بسزایی در افزایش نرخ مشارکت اقتصادی و افزایش آمارهای اشتغال در سال گذشته داشته و نرخ بیکاری بانوان ۲ درصد کاهش داشته است.
مرتضی افقه، استاد اقتصاد دانشگاه شهید چمران اهواز، می‌گوید که «میان نرخ بیکاری که دولت اعلام می‌کند با شواهدی که مردم و رسانه‌ها می‌بینند تفاوت وجود دارد، این تفاوت کم هم نیست. یک دلیل آن، تعریف ناقص و نادرست بیکاری و نحوه محاسبه نرخ بیکاری است.»
اما دانش آموخته ارشد جمعیت‌شناسی علی اکبر محزون می‌گوید که «آنچه اعلام می‌شود شاید در حد یک خانوار مشاهده نشود، ولی گزارش بیکاری بر اساس استانداردهای معتبر جهانی تهیه می‌شود» و نمی‌توان آن را غیر واقعی دانست.
معاون وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی محمود کریمی بیرانوند می‌گوید که زمانی که دستمزد افزایش کافی را نداشته باشد، بزرگترین ضربه را تولیدکنندگان و سرمایه‌گذاران می‌بینند، چون حقوق جذابیت خود را از دست می‌دهد و نیروی کار دیگر برای پولی که با آن نمی‌تواند امرار
معاش کند، در خط تولید نمی‌ایستد، اما «دستمزد مکفی باعث می‌شود که افراد با خاطری آسوده و در امنیت شغلی کامل به کار و تولید بپردازند.»