به گزارش تحلیل ایران به نمقل از مهر عضو هیئت مدیره انجمن داروسازان ایران با اشاره به ذخیره استراتژیک دارو اظهار کرد: همه چیز به مدیریت صحیح حوزه دارو بر می‌گردد و این مدیریت صحیح نیازمند آمار و عدد درست و همچنین نقدینگی مناسب و تأمین ارز است.
وی با عنوان این مطلب که حدود ۱۲ میلیون بیمار دیابتی داریم که این آمار روز به روز در حال افزایش است، افزود: ویال‌های انسولین از سالیان قبل جای خود را به قلم‌های انسولین داده اند چون بیماران از قلم‌های انسولین استقبال می‌کنند.
احمدی ادامه داد: بر اساس عملکرد، قلم‌های انسولین به چند دسته تقسیم می‌شوند که شامل سریع الاثر، کوتاه اثر و طولانی اثر و انسولین‌های مخلوط است.
مدیر روابط عمومی انجمن داروسازان ایران با اشاره به کمبود یک نوع انسولین وارداتی، گفت: این انسولین سریع الاثر و متوسط الاثر، متأسفانه مدتی است در کشور با کمبود مواجه شده است.
وی افزود: داخل کشور تولید انسولین داریم، دو شرکت انسولین‌های قلمی را تحت لیسانس تولید می‌کنند و به زودی دو شرکت دیگر هم به آنها اضافه می‌شود اما پزشکان و بیماران به انسولین خارجی که کمبود داریم، عادت کرده و نتیجه گرفته اند.
مدیر روابط عمومی انجمن داروسازان ایران گفت: به طور متوسط ماهیانه ۸۰۰ هزار قلم از این نوع انسولین در کشور نیاز است و سازمان غذا و دارو باید به فکر باشد که این ۸۰۰ هزار قلم را به هر طریقی وارد کند. طبق آخرین اطلاعیه‌ای که سازمان غذا و دارو در تیرماه داد، گفتند
که تأمین کننده خارج از کشور دچار مشکل شده و میزان تخصیص داده به کشور ما یک چهارم شده است.
وی تاکید کرد: انسولین دارویی نیست که برای مصرف آن صبر کنیم، بلکه باید مشکلات پیش بینی شود و سازمان غذا و دارو، ذخیره حداقل ۶ ماهه در کشور داشته باشد. تعجب می‌کنم چرا دوستان در سازمان غذا و دارو ذخیره استراتژیک را نادیده گرفتند که حتی تولید کننده دچار مشکل
می‌شود ما دچار کمبود دارو شویم.
احمدی در پاسخ به این سوال که آیا مقصر اصلی را سازمان غذا دارو می‌دانید که نتوانست تخصیص و مدیریت درستی داشته باشد یا خیر، گفت: بله در کل سازمان غذا دارو را مقصر می دانم چون باید تمهیداتی را پیش‌بینی کند و ذخیره استراتژیک دارو باید در کشور داشته باشیم که
دچار کمبود نشویم.
وی در پاسخ به این سوال که چرا پزشکان و بیماران همان انسولین کمیاب خارجی را ترجیح می‌دهند، افزود: انسولین ایرانی یکی دو سال است که تولید شده و هنوز شناخته شده نیست. برخی پزشکان هنوز آشنایی کامل با تولید داخل ندارند و معمولاً برند می‌نویسند. بیماران هم عادت
کرده اند و تغییر ذائقه بیماران خیلی سخت است. مدت‌ها زمان می‌برد تا اثربخشی داروی ایرانی را به بیماران و پزشکان توضیح بدهیم، باید اثربخشی این محصول در کنگره‌ها و همایش‌ها توضیح داده شود، اما زمان بر است. آنچه مسلم است، حداقل نیاز است ۵۰ درصد را در داخل تولید
و ۵۰ درصد را وارد کنیم. ۵۰ درصدی هم که باید وارد شود دچار مشکلات این چنینی هستیم که متأسفانه علت اصلی را در برنامه ریزی برای تأمین دارو می دانم.
احمدی در پاسخ به این سوال که گفتید قرار است دو شرکت دیگر به جمع شرکت‌های تولیدکننده انسولین در کشور اضافه شوند، آیا در تأمین مواد اولیه مشکل نخواهیم داشت، گفت: قطعاً در تأمین مواد اولیه مشکل داریم. مشکل بزرگ ما در دارو نقدینگی است، بارها اعلام کردیم وقتی
در صنعت دارو کمبود نقدینگی داریم این مشکلات را داریم. وقتی سازمان غذا و دارو برای سال ۱۴۰۳، ۱۲۵ همت برای طرح دارویار تقاضا می‌کند و مجلس با ۷۵ همت موافقت می‌کند بالاخره یک جایی خودش را نشان می‌دهد. کمبود نقدینگی بلای جان صنعت داروسازی کشور است چه در تأمین
مواد اولیه چه در تولید چه در عرضه. باید سعی کنیم منابع پایدار مالی را برای صنعت دارو کنار بگذاریم و ذخیره استراتژیک حداقل برای ۶ ماه داشته باشیم. متأسفانه این برنامه ریزی ها نیست و کمبود نقدینگی هم مزید بر علت شده است.
وی ادامه داد: البته ذکر این نکته لازم است که در فرآیند تأمین منابع مالی پایدار برای تأمین دارو تنها سازمان غذا و دارو نیست، ارگان‌های دیگر مانند سازمان برنامه و بودجه و بانک مرکزی هم دخیل هستند. نمی‌توان تنها سازمان غذا و دارو را مقصر اصلی بدانیم، گرچه سازمان
غذا و دارو باید تمهیدات لازم را فراهم کند.
احمدی افزود: باید برای استفاده از انسولین و تمامی داروهای تولید داخل، پزشکان را متقاعد کنیم که این مهم نیاز به زمان دارد. وقتی دارویی کم می‌شود، مصرف القایی زیاد می‌شود و در بیماران، داروها را در خانه استوک می‌کنند. وقتی کمبود دارو ایجاد می‌شود، دو تا سه
برابر آن دارو نیاز به تأمین داریم که مصرف القایی از بین برود و این یک مسئله روانی است. باید فرهنگ سازی شود و مردم کمک کنند و مسئولین سازمان غذا و دارو تمهیدات لازم را فراهم کنند.
عضو هیأت مدیره انجمن داروسازان ایران در پایان گفت: امیدواریم با استقرار رئیس جدید سازمان غذا و دارو، شرایطی در این سازمان حاکم شود که کمتر این مشکلات را داشته باشیم.