به گزارش تحلیل ایران ؛ ۶ صنعت ایران تا قبل از تابستان سال آینده صاحب نیروگاه می‌شوند.
برق تولیدی این نیروگاه‌ها به‌اضافه ۱۰ نیروگاه صنعتی که تاکنون به شبکه برق متصل شده به ۲۷۰۰ مگاوات می‌رسد، این رقم یک‌سوم کل توان موردنیاز صنایع بزرگ در ایران است.
ماده ۴ قانون مانع‌زدایی از صنعت برق به دولت تکلیف کرده به آن دسته از صنایع بزرگی که تا آخر سال ۱۴۰۴ نیروگاه نساختند، برق ندهد.
مجری طرح احداث نیروگاه‌های صنایع سید زمان حسینی خود تأمین شدن صنایع را امری اقتصادی دانسته و می‌گوید که «پول ساخت این نیروگاه‌ها ۳ ساله به صنعت بر می‌گردد».
مهر ۱۴۰۰ بود که با ابتکار دولت وقت، ساخت نیروگاه توسط صنایع در دستور کار قرار گرفت و یک سال بعد این مسئله به قانونی لازم‌الاجرا تبدیل شد.
فولاد مبارکه، گل‌گهر سیرجان، آلومینیوم المهدی، چادرملو، فولاد بوتیا و پتروشیمی هلیلان ایلام صنایعی هستند که خطر قطعی قانونی برق را تا قبل از تابستان سال آینده از تولید خود دور می‌کنند.
صنایع ایران بر اساس انرژی ارزان بی‌نهایت توسعه پیدا کرده‌اند اما امروز انرژی در ایران نه ارزان است و نه بی‌نهایت. بر این اساس، محدودیت انرژی ترمز توسعه صنعت در ایران شده است.
فعال صنعت فولاد، بهرام سبحانی ساخت نیروگاه توسط صنایع را غیرعقلانی دانسته و معتقد است که وقتی من در صنعت فولاد کار می‌کنم نباید تمرکزم را روی حوزه دیگر بگذارم و معنی ندارد وظیفه دولت یعنی تأمین برق را به عهده بگیرم.
اما استاد دانشگاه سیددانیال آل‌هاشم می‌گوید که ایران دیگر منبع بی‌نهایت انرژی ندارد و صنایع یا باید نرخ رقابتی برق را بپذیرند یا چالش سرمایه‌گذاری در این حوزه را با سرمایه خود حل کنند.
اعطای مشوق‌های مالیاتی به صنایع و هدایت این مشوق به رفع مسائل کشور از جمله ساخت نیروگاه و رفع ناترازی برق راهکاریست که برنامه هفتم توسعه پیش پای دولت و بخش خصوصی قرار داده است.