به گزارش تحلیل ایران، در سال‌های اخیر، تحولات سیاسی و نظامی در خاورمیانه به شدت بر روابط میان گروه‌های مقاومت و جمهوری اسلامی ایران تأثیر گذاشته است. این تحولات به ویژه در کشورهای عراق، سوریه و لبنان، ضرورت تقویت همکاری‌های نظامی و سیاسی
را بیش از پیش نمایان کرده است. در این راستا، طرحی با عنوان «تشکیل پیمان دفاعی امنیتی گروه‌های مقاومت و کشورهای حامی آنها» در مجلس شورای اسلامی در حال بررسی است که می‌تواند تأثیرات عمیقی بر معادلات امنیتی و سیاسی منطقه داشته باشد.
این پیمان به دنبال ایجاد یک ساختار دفاعی مشترک برای مقابله با تهدیدات خارجی و حمایت از یکدیگر در مواقع بحران است. طبق متن این طرح، کلیه کشورها یا جنبش‌های آزادی‌بخش عضو پیمان مقاومت، در صورت حمله رژیم صهیونیستی یا ایالات متحده به خاک اعضای پیمان، موظف به
حمایت همه‌جانبه از قبیل اقتصادی، نظامی و سیاسی از یکدیگر خواهند بود.
تبصره 1 این قانون مشخص می‌کند که جنبش‌های آزادی‌بخش مشمول این قانون باید مورد تأیید شورای عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران قرار گرفته باشند. همچنین، تبصره 2 بیان می‌کند که آیین‌نامه اجرایی این قانون شامل مکان دبیرخانه و هزینه تقسیم کار بین دستگاه‌ها، توسط
دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی تهیه و به تصویب این شورا خواهد رسید.
بر اساس این طرح، ستاد مشترکی برای هماهنگی عملیات‌ها و تصمیم‌گیری‌های نظامی بین گروه‌های مقاومت و نیروهای ایرانی ایجاد خواهد شد. این ستاد می‌تواند به عنوان یک نهاد مرکزی برای مدیریت بحران‌ها و تهدیدات عمل کند. به گفته نماینده طراح این طرح، یکی از جنبه‌های
کلیدی این پیمان، برنامه‌ریزی برای برگزاری مانورهای نظامی مشترک است که به منظور ارتقاء توان عملیاتی و هماهنگی میان نیروها طراحی شده‌اند.
طبق گفته نماینده طراح این طرح، تشکیل این پیمان می‌تواند به توسعه زیرساخت‌های نظامی کمک کند. همکاری در زمینه ساخت پایگاه‌ها و مراکز آموزشی می‌تواند به افزایش توانایی‌های نظامی گروه‌های مقاومت منجر شود و آنها را برای مقابله با تهدیدات آماده‌تر کند.
تشکیل پیمان دفاعی میان گروه‌های مقاومت و ایران نشان‌دهنده تلاش برای تقویت همکاری‌های نظامی و سیاسی در برابر تهدیدات مشترک است. این پیمان می‌تواند به عنوان یک ابزار مؤثر در مقابله با نفوذ کشورهای غربی و به ویژه رژیم صهیونیستی عمل کند.
پیشتر نیز، جان کربی سخنگوی شورای امنیت ملی کاخ سفید اعلام کرده بود که «واشنگتن به‌دنبال یکپارچه‌سازی پدافند هوایی منطقه است». او افزود که ایالات متحده در حال کار بر روی قابلیت‌های پدافندی یکپارچه است تا به نگرانی‌های کشورهای منطقه درباره ایران و قابلیت‌های
موشکی فزاینده آن پاسخ دهد.
با وجود مزایای احتمالی این پیمان، چالش‌هایی نیز وجود دارد که باید مورد توجه قرار گیرد. یکی از چالش‌ها، واکنش‌های بین‌المللی به ویژه از سوی کشورهای غربی و ایالات متحده است. ممکن است این پیمان با فشارهای سیاسی و اقتصادی مواجه شود که می‌تواند بر روند اجرایی
آن تأثیر بگذارد.
تشکیل پیمان دفاعی میان گروه‌های مقاومت و ایران نشان‌دهنده تلاش برای تقویت همکاری‌های نظامی و سیاسی در برابر تهدیدات مشترک است. اگر هرگونه تجاوز نظامی یا امنیتی از سوی رژیم صهیونیستی علیه کشورهای عضو پیمان صورت گیرد، اعضای این پیمان موظف خواهند بود تا به
طور مشترک اقدام کنند و از یکدیگر حمایت کنند.
این طرح می‌تواند به عنوان یک گام مهم در راستای امنیت جمعی کشورهای منطقه تلقی شود و زمینه‌ساز همکاری‌های بیشتر میان گروه‌های مقاومت باشد. با توجه به شرایط کنونی منطقه، ایجاد یک ساختار دفاعی مشترک می‌تواند به تقویت ثبات و امنیت در خاورمیانه کمک کند.
اگر اعضای این پیمان بتوانند به توافقات لازم دست یابند، احتمالاً شاهد شکل‌گیری یک اتحاد قوی‌تر در برابر تهدیدات خارجی خواهیم بود که می‌تواند تأثیرات قابل توجهی بر معادلات امنیتی منطقه داشته باشد.
در نهایت، با توجه به عمق استراتژیک جمهوری اسلامی ایران و کشورهای همسایه و جنبش‌های آزادی‌بخش مورد تأیید ایران، نیاز به تشکیل چنین پیمانی احساس می‌شود. ایجاد یک نهاد مرکزی برای مدیریت بحران‌ها و تهدیدات می‌تواند زمینه‌ساز یک اتحاد مؤثرتر برای مقابله با چالش‌ها
باشد.
گفتنی است طرح مذکور در کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی قرار دارد و اعضای آن در حال بررسی آن هستند تا به زودی روانه صحن علنی مجلس شورای اسلامی شود.