به گزارش تحلیل ایران , وطن امروز در یادداشتی نوشت: بالستیک - بالستیک» می‌گوید و لبخند می‌زند. کولر ماشین را می‌زند روی دور تند و دوباره به سمت من برمی‌گردد: «محمد! صواریخ لیست مهمه». چی؟ موشک مهم نیست؟ برمی‌گردم به سمتش و بهش زل می‌زنم. اهل بغداد است و ۲۸
سال دارد. با تویوتای عنابی مدل ۲۰۲۱ کار می‌کند. «صواریخ لیست مهمه، یعنی صواریخ مهمه اما صواریخ من بلد الشیعی اهم». موشک مهم است، توانمندی نظامی مهم است اما مهم‌تر از این مؤلفه، این است که یک حکومت شیعه توانسته به چنین قدرت و توانی دست یابد. پیش از سفر کربلا،
بالستیک گفتن مردم عراق را در چند ویدئو دیده بودم اما فکر نمی‌کردم اینچنین فراگیر شده باشد. عراقی‌ها تصویری ساخته‌اند از رهبران شیعه امروز، آیت‌الله خامنه‌ای و آیت‌الله سیستانی و زیرش نوشته‌اند «حرب لمن حاربکم». فرازی از زیارت عاشورا که نشان از یک دلبستگی و
تعهد خاص دارد.
عراق و ایران چنین همدستی و ائتلافی را تنها یک بار تجربه کرده‌اند؛ در مبارزه با داعش، با راهبری قاسم سلیمانی و فتوای تاریخی آیت‌الله سیستانی. حالا بعد از ۱۰ سال، دوباره ایران بر سر زبان‌ها افتاده؛ درباره موضوعی که سانسورشدنی نیست و به معرف ایران تبدیل شده.
«کلان‌تصویر» (Big Picture) به آن وجه نمادین گویایی گفته می‌شود که یک شخص یا کشور را در یک کلمه یا محصول و حتی یک اتفاق تعریف می‌کند. اینکه مردم، کشورهای مختلف جهان را با چه می‌شناسند، برای سالیان متمادی سوژه پژوهش‌های سیاسی و پیمایش‌های اجتماعی است. مثلاً
استرالیایی‌ها اگر به کشور کانگورو شناخته می‌شوند، برای این شناخت، تثبیت یا تضعیف و حتی تغییر آن برنامه‌ریزی می‌کنند. تلاش غوغاگونه سعودی برای آنکه تصویر خود را در ذهن جهانیان تغییر دهد، در راستای کار روی کلان‌تصویر است.
ایران طی دهه‌های گوناگون کلان‌تصویرهای مختلفی داشته. از ۱۳۰۴ که سرزمین پارس با پیشنهاد مأموران سفارت برلین به «ایران» تغییر نام یافت و به تعبیر مهدی‌قلی‌خان هدایت، مسؤول دفتر رضاخان «معرفه‌ای را نکره کردند» تا پل پیروزی متفقین در دهه ۲۰ و سرزمین نفت در دهه
۵۰ و امروز، ساخت و پرداخت کلان‌تصویر در جایی بیرون از مرزها انجام می‌شده و حالا در سایه پیچیده‌ترین و هولناک‌ترین تهدید ممکن در قرن اخیر، تصویری برآمده که تحسین و تمجید همسایگان ایران را هم در پی داشته.
راننده عراقی آنقدر در وصف ایران قوی داد سخن داد که مجبور شدم وارد بحث شوم و از عراق تعریف کنم اما او چندان استقبال نکرد. شاید ویژگی کلان‌تصویر همین باشد. کلان‌تصویر جزئیات و ریزه‌کاری‌ها را نمی‌بیند و در مقیاسی بالاتر از زیست روزمره ترسیم می‌شود. از این
رو چه بسا خود ما آنچه را بدان شهره‌ایم، نشناسیم. ایران امروز با مسائل گوناگونی رودررو است. در برخی امید می‌رفت جنگ ۱۲ روزه اثر بگذارد و در بعضی ماجراها، مسائل کاملاً جدید است. اتفاق هر چه باشد، ایران اکنون سرزمین موشک‌هاست و البته باید پرسید مگر فقط ایران
موشک می‌سازد؟ چه چیزی نمادینگی یک سلاح را به شکلی ترتیب داده که معرف یک کشور با این همه مسأله و تولید شده.
ایران موشکی، ایران علم، ایران فرهنگ، ایران فرش و پسته هم هست اما آنچه کلان‌تصویر ایران را ساخته، قدرت و عزمی است که در پس این موشک نهفته است. اراده و باوری که استقلال و خوداتکایی ایران را اثبات می‌کند؛ همان چیزی که رهبر انقلاب در مراسم چهلم شهدای اقتدار
نیز بدان اشاره کردند. کلان‌تصویر ایران در یک رویداد جهانی بزرگ که از آلمان و کانادا و آمریکا مخاطب دارد تا بنگلادش و پاکستان و هند، ایران را بالا برده. این رتبه و جایگاه در سایه اصرار بر ندیدن ایران و نگفتن از ایران، تماشایی‌تر است. می‌توان این کلان‌تصویر
را تثبیت و تعمیق کرد؛ به شرط آنکه در مرحله نخست آن را باور داشته باشیم.