از سهراب تا روانشناسی؛ الهام‌بخش‌های کنکوری‌های برتر

به گزارش تحلیل ایران ، تالار فردوسی دانشگاه تهران امروز غرق در شور و شعفی بی‌مانند بود. نهمین دوره‌ رویداد «روزی با دانشگاه تهران» پذیرای دانش‌آموزانی بود که با درخشش در کنکور سراسری، آمده بودند تا گوشه‌ای از عظمت دانشگاه مادر ایران را از نزدیک لمس کنند. اینجا، جایی بود که رویاها با واقعیت دست‌به‌دست هم می‌دادند و آینده‌ای روشن در ذهن جوانان پرامید شکل می‌گرفت.

این رویداد، هم‌زمان با اعلام نتایج آزمون سراسری، فرصتی طلایی برای برترین‌های کنکور فراهم کرد تا در محوطه‌ای که تاریخ و علم در هم تنیده‌اند، قدم بزنند. از دانشکده‌های فنی و مهندسی با آزمایشگاه‌های پیشرفته گرفته تا دانشکده حقوق با کلاس‌های درس پر از حس و حال آکادمیک، همه‌چیز برای الهام‌بخشی به این جوانان آماده بود. 

از رتبه ۱۵۰ کنکور تا رویای مهندسی

در گوشه‌ای از محوطه، مسلمی‌پور، جوانی پرشور با رتبه ۱۵۰ منطقه در کنکور ریاضی، از آرزوهایش می‌گفت: همیشه عاشق رشته‌های فنی بودم، به‌ویژه مکانیک. دانشگاه تهران یا صنعتی شریف، مقصد رویاهای من هستند. امروز که اینجا قدم زدم، حس کردم یک قدم به هدفم نزدیک‌تر شده‌ام. شاید این اولین و آخرین باری باشد که در این دانشگاه هستم، اما همین یک روز کافی بود تا بدانم این‌جا جایی است که می‌توانم آینده‌ام را بسازم.

صدای او پر از اطمینان بود، گویی نقشه‌ راهش را سال‌ها پیش کشیده است. در میان جمعیت، عسل صیادفر با رتبه ۴۲ کنکور هنر، نگاه‌ها را به خود جلب کرد. چشمانش برق می‌زد وقتی از رویای طراحی صنعتی سخن می‌گفت: دوست دارم روزی کارگاه تولیدی خودم را داشته باشم و ایده‌هایم را به محصولاتی ملموس تبدیل کنم. دانشگاه تهران برای من فقط یک دانشگاه نیست؛ جایی است که می‌توانم خلاقیت را با علم پیوند بزنم.

عسل با لبخندی پر از امید ادامه داد: به داوطلبان کنکور می‌گویم که این مسیر را جدی بگیرند. با تلاش، هیچ رویایی دور نیست.

روانشناسی و الهام از سهراب سپهری 

فاطمه سارانی اما از زاویه‌ای دیگر به آینده نگاه می‌کرد. او با رتبه ۶۶۵ منطقه ۳، از علاقه‌اش به روانشناسی گفت: هرچند در رشته ریاضی تحصیل کرده‌ام، اما قلبم برای روانشناسی می‌تپد. می‌خواهم انسان مفیدتری باشم و به دیگران کمک کنم.

این برگزیده کنکور با اشاره به سهراب سپهری، شاعر محبوبش، ادامه داد: سهراب برای من فقط یک شاعر نبود؛ او الهام‌بخش روزهایی بود که با سختی درس می‌خواندم. دانشگاه تهران را دوست دارم، چون اینجا می‌توانم رشد کنم و خدمتی به جامعه‌ام داشته باشم. آرزویم این است که روزی تأثیری ماندگار از خود به‌جا بگذارم.

کلماتش، مثل شعرهای سهراب، ساده اما عمیق بود؛ گویی از دلش به زبان می‌آمد.

هوش مصنوعی و آینده‌ای روشن

مانی قلیخانیان، با چشمانی پر از رویای فناوری، از علاقه‌اش به رشته کامپیوتر گفت: هوش مصنوعی و نرم‌افزار، آینده دنیا هستند. دانشگاه تهران نه‌تنها قدیمی‌ترین دانشگاه ایران است، بلکه فضایی پویا و علمی دارد که می‌تواند راه را برای موفقیت هموار کند. انتخاب رشته مهم است، اما دانشگاه معتبر، این مسیر را درخشان‌تر می‌کند.

مانی، با نگاهی به آینده، از فرصت‌های شغلی بی‌شمار در حوزه فناوری سخن گفت و دانشگاه تهران را سکوی پرتابی برای تحقق رویاهایش می‌دانست.

به گزارش تحلیل ایران ، برای این جوانان، «روزی با دانشگاه تهران» لحظه‌ای بود برای تصور فردایی که در آن، رویاهایشان رنگ واقعیت می‌گیرد. در این دانشگاه مادر، داستان‌های موفقیت بعدی در حال نگارش است؛ داستان‌هایی که شاید روزی، جهان ر

ا تغییر دهند.