به گزارش تحلیل ایران ؛ اگر همه صنعت برق ایران یک مغازه بود، این مغازه در سال ۱۴۰۲، ۱۳۵ هزار میلیارد تومان درآمد کسب کرد و ۱۶۵ هزار میلیارد تومان هم هزینه داشت. در ۱۰ ثانیه‌ای که طول کشید تا شما جمله قبل را بخوانید، ۵۲ میلیون
تومان هزینه به پای صنعت برق نوشته شد.
بخشی از برق در ایران با قیمتی پایینتر از قیمت تمام شده به مشترکان تحویل می‌شود و دولت در قبال تعهد تامین برق یارانه‌ای ۳۰ هزار میلیارد تومان از محل اسناد خزانه به صنعت برق تزریق کرد.
از ابتدای امسال جریان مالی صنعت برق با تغییر و تحول مواجه شد و مدیرعامل توانیر ماه گذشته در مصاحبه‌ای به تراز شدن منابع و مصارف صنعت برق اشاره کرد و گفته که «موتور تولید بدهی در صنعت برق خاموش شد».
فروش برق داخلی، صادرات برق، هزینه انشعاب و ترانزیت محل درآمد صنعت برق هستند و بخش تولید، توزیع، انتقال و پرداخت‌های قانونی نیز محل هزینه صنعت به حساب می‌آیند.
مطابق گزارش بانک جهانی، توسعه صنعتی و رفاه مردم ایران بر اساس انرژی ارزان است و همین مسئله سبب شده تا مصرف بهینه به فراموشی سپرده شود و ایران با مسئله انرژی دست و پنجه نرم کند.
کارشناس انرژی جعفر قربانی مصرف بالای برق در ایران را به دلیل تجهیزات فرسوده دانسته و معتقد است که نباید معصل تجهیزات فرسوده را به پای مردم و صنایع نوشت و راهکار را در افزایش قیمت جست‌وجو کرد.
اما یک کارشناس انرژی دیگر محمد اسلامی می‌گوید که ریشه استفاده از وسیله فرسوده این است که تفاوتی بین هزینه استفاده از یک وسیله استاندارد با یک وسیله فرسوده نیست و ریشه همین مسئله هم در قیمت‌گذاری انرژی است.
مطابق قانون مانع‌زدایی از صنعت برق، دولت باید تنها برق در حد الگوی مشترکان خانگی را بر اساس نرخ‌های یارانه‌ای محاسبه کرده و برای مصارف بالاتر از الگوی به گونه‌ای تعرفه‌گذاری کند که صنعت برق در کلان به لحاظ اقتصادی تراز شود.