به گزارش تحلیل یاران پشت‌وپناه که تو باشی چه باک از پشت‌کردن همه دنیا و از دشمنی‌شان. راه و راهنما که تو باشی رسیدن قطعی است.پیروز تویی و امت تو امتی که گوش‌به‌فرمان تو و رسول تواند.
آیه‌های تو روشن است و بن‌بست شکن، آرامش‌بخش و امید‌دهنده، امت تو پیروز است! هنگامه‌ای که صدای طبل جنگ در افق می‌پیچد و زمین از سنگینی گام‌های سپاه به لرزه می‌افتد، فرمانی می‌رسد از آسمان؛ ثابت‌قدم بمانید، جاری کنید در دل‌هایتان یاد خدا
را، صف بکشید و شانه‌به‌شانه بایستید برای بالا نگه‌داشتن پرچم‌ها. این میدان، میدان همبستگی است. میدان یکی‌کردن حرف‌ها، میدان گذاشتن قدم‌ها در جای قدم‌های یکدیگر. از مین‌ها این‌گونه عبور خواهیم کرد. بمب‌ها را این‌چنین خنثی.شمشیرها
پیروزی نمی‌آورند!
پیروزی سهم دل‌هایی است که همدل شده‌اند؛ سهم صداهایی که هم‌صداست و دست‌هایی که همدست‌اند؛ حلقه به حلقه. درهم‌تنیده؛ محکم و استوار. در این دیوارها شکافی راه نخواهد یافت. در این صف‌ها شکستی نخواهد بود. آن‌چنان که بشارت و انذارش را از پیش داده‌ای.
با هم نزاع نکنید که نیرویتان تحلیل می‌رود؛ صبورانه در کنار هم باشید، خدا با صابران است.
صدایت گوش‌نواز است و روح‌بخش! تسکین‌دهنده است و روحیه افزا! امت پیروز با عمل به سفارش‌های تو پیروز است. آی دل‌های مؤمن، چشمه‌هایی باشید در کنار هم جویبارهایی زلال به هم گره بخورید و به دریاهای نیک‌بختی برسید.
تردیدها و دوبه‌هم‌زنی‌ها را رها کنید؛ صدایی باشید واحد که ندای آزادی را به گوش تاریخ می‌رساند. آی دل‌های مؤمن! آن‌گاه که در برابر دشمن ایستاده‌اید نه قدرت بازو بلکه همدلی‌تان شما را پیروز می‌کند. هر دل که از زنجیر اتحاد جدا شود خنجری
در دستان دشمن است. هر زبان که به تفرقه گشوده شود آتشی در دل صف‌ها می‌افکند. پس خدا را به یادآورید یاد خدا همچون مشعل روشنی است که راهتان را از گمراهی جدا می‌کند. یاد او دل‌هایتان را به هم نزدیک می‌کند.
اندیشه‌هایتان را هم‌راستا می‌سازد. بگویید زمزمه کنید، فریاد بزنید ای خدای بزرگ، ما را متحد کن! هر دستی که افتاده دستی دیگر بلندش کند؛ هر دلی که خسته شده شانه‌ای دیگر تسلایش دهد. هر کلامی که از امید تھی شده، زبان دیگری نویدش بخشد.صبوری
کنید در برابر سختی‌ها؛ در برابر خطاها و لغزش‌ها. صبوری کنید تا دل‌های زخمی، مرهم یابند و سپاهی از ایمان ساخته شود. نه‌تنها برای جنگ، بلکه برای صلح. برای آبادانی، برای زندگی، مباد که رشته‌هایمان از هم بگسلد. مباد که بگومگوهایمان، پیکان دشمن را تیزتر کند.پایه‌های
پیروزی‌مان را بلرزاند. سپاه دلیرانمان را پراکنده کند. مباد آن‌طور باشیم که دشمن‌هایمان می‌خواهند. اینک که صدای جنگ در افق می‌پیچد به یادآورید: شما یک امتید، یک پرچمید، یک‌صدایید و هرچه هستید به یاد خدا باشید که او دل‌ها را به یکدیگر گره می‌زند و شما را از
پراکندگی نجات می‌دهد. باشد که شما از آنان باشید. باشد که پرچم پیروزی در دستانتان برافراشته شود.
وَلا تَنازَعوا فَتَفشَلوا وَتَذهَبَ ريحُكُم (آیه ۴۶ سوره انفال)در شرایط جنگی مطیع محض خدا و رسول باشید و با هم جرّوبحث نكنيد كه روحيه‌تان را مى‌بازيد و نيرويتان تحليل مى‌رود! به‌جای آن مقاومت کنید
که خدا در کنار اهل صبر است.
آبروداری کنیم
دوست دارد آبروداری کنیم که جلوی دشمن آن بگومگوهای خودمانی را کنار بگذاریم که مثل یک سد پولادین صف بکشیم و اختلاف‌هایمان را به روی خودمان نیاوریم. اگر این طور باشد. پس لابد آن توییت‌های دوبه‌هم‌زن، آن استوری‌های آدم خراب کن، آن مصاحبه‌های
کینه‌توزانه را دوست ندارد. پس لابد دلش نمی‌خواهد هر روز یک آدم تازه را از دایره خودی‌ها بیرون بیندازیم و مدام ته دل همدیگر را خالی کنیم. دوست دارد پشت‌هم بایستیم، مثل روزهایی که با همدلی خرمشهر را آزاد کردیم. دوست دارد دست‌های ما را در دست‌های هم ببیند. مثل
امروز که با آزادی قدس فاصله‌ای نداریم، به‌شرط پایمردی و استقامت.
اشکال بزرگ کارما
چند قایقران را تصور کنید که همه در یک قایق نشسته‌اند و آماده یک مسابقه مهم. مسابقه شروع می‌شود اما به‌جای پاروزدن در یک‌جهت، هرکسی به سمتی پارو می‌زند. نتیجه چیست؟ قایق از حرکت بازمی‌ماند هماهنگی از بین می‌رود و در نهایت شکست می‌خورند.
این تصویر ساده بازتاب روشنی از پیام قرآن در آیه کریمه وَلَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِيحُكُمْ وَاصْبِرُوا إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ است.این آیه به ما هشدار می‌دهد که در میدان نبرد،
دشمن تنها به قدرت اسلحه تکیه نمی‌کند. یکی از قوی‌ترین ابزارهای او برای شکست‌دادن یک ملت، ایجاد اختلاف و پراکندگی در میان آن‌هاست. خداوند متعال می‌فرماید هنگامی که دشمن را در میدان نبرد در برابر خود یافتید گرداگرد ولی جامعه اتحاد و انسجام خود
را حفظ کنید و با یکدیگر به کشمکش و اختلاف نپردازید؛ ثابت‌قدم و مستحکم بمانید و ترسی به خود راه ندهید.
اختلاف در درون، منازعه در درون، موجب فشل می‌شود. اگر منازعه کنیم سر مسائل گوناگون، مسائل سیاسی، مسائل اقتصادی، مسائل شخصیتی، دست‌به‌یقه شویم دشمن ما جری می‌شود.
گاهی انسان تنازع‌هایی مشاهده می‌کند بین آحاد ملت یا بین بعضی مسئولین با یکدیگر یا بین مسئولین و آحاد ملت، غالباً پوچ... خیلی از این مناقشه‌ها و از این تنازع‌ها ناشی از حب به نفس و بی‌ملاحظگی و بی‌تقوایی و مانند این‌ها است. این‌ها را باید
کنار بگذاریم.
امیرالمؤمنین می‌فرمایند: به سرگذشت امت‌های گذشته نگاه کنید چه عاملی موجب پیروزی آن‌ها و چه عاملی موجب شکست آن‌ها شد؟!
حضرت علی پیروزی و شکست را می‌برد سر مسئله همبستگی و عدم همبستگی جامعه، می‌فرماید: الِاجْتِنَاب الفرقة واللُّزوم بالألفة. كدام جامعه می‌تواند مشکلات را حل کند؟ جامعه‌ای که صدپاره نیست. چرا امروز دشمن صهیونیست به خود اجازه می‌دهد به مسلمانان مظلوم
فلسطین و لبنان و سوریه هجمه برده و به سایر دنیای اسلام، چنگ‌ودندان نشان دهد؟ اشکال بزرگ کار ما این است از هم جداییم، متفرقیم. وقتی که متفرّق هستیم، وقتی خیرخواه هم نیستیم، وقتی گاهی حتی بدخواه همدیگر هستیم خب نتیجه همین است.
اینجا هم باز قرآن صریح است. تنها راه نابودی اسرائیل، تشکیل یک امت به‌هم‌پیوسته اسلامی بدون اختلافات داخلی در رویارویی با این رژیم سفاک است.
خداوند در این آیه از ما خواسته است که:
همیشه به‌خصوص در شرایط جنگی به‌شدت از نزاع و اختلاف درونی پرهیز کنیم تا ضعیف نشویم.
برای عمل به این آیه در زندگی می‌توانیم:
در محل کار یا خانواده به‌جای دامن‌زدن به اختلافات کوچک به دنبال راه‌حل‌های مشترک و سازنده باشیم اگر احساس کردیم نزاعی در حال شکل‌گیری است به‌جای واکنش فوری، چند لحظه صبر کنیم، نفس عمیق بکشیم و از کلمات سازنده استفاده کنیم.
از انتشار مطالبی که باعث ایجاد ناامیدی و دودستگی و ضعف در برابر دشمن می‌شود به‌شدت خودداری کنیم.